Przestępstwo naruszenia nietykalności cielesnej zostało uregulowane w art. 217 ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny – dalej k.k. Przestępstwo to odnosi się do sfery cielesnej osoby poszkodowanej
Obrońcę ustanawia oskarżony lub podejrzany; do czasu ustanowienia obrońcy przez oskarżonego pozbawionego wolności, obrońcę może ustanowić inna osoba, o czym niezwłocznie zawiadamia się oskarżonego.
Instytucja skazania bez rozprawy, która została opisana w art. 335 Kodeksu postępowania karnego pozwala na znaczne uproszczenie i przede wszystkim skrócenie całego procesu karnego.
Jeżeli udajemy się w podróż samolotem, możemy zostać poddani kontroli manualnej i przeglądaniu zawartości bagażu. Czynności te zostaną wykonane przez pracowników służby ochrony lotniska i zostały uregulowane w ustawie z dnia 03.07.2002 r. – Prawo lotnicze
W uzasadnionych i ściśle określonych przypadkach, sąd może względem podejrzanego zastosować tymczasowe aresztowanie (Art. 258. KPK). W dzisiejszym wpisie wskażemy czym jest tymczasowe aresztowanie i kiedy może być ono zastosowane.
Kodeks postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 534 ze zm.; dalej: k.p.k.) w rozdziale 25 reguluje kwestie zatrzymania rzeczy oraz przeszukania. Zatrzymanie rzeczy, wezwanie do wydania, odebranie i zatwierdzenie zostało uregulowane w przepisie art. 217 k.p.k.
Zanim podejrzany stanie przed sądem, przez Policję i prokuraturę prowadzone jest postępowanie przygotowawcze. Akt oskarżenia jest zatem dokumentem, który w dużym skrócie łączy postępowanie przygotowawcze z postępowaniem sądowym.
Kradzież stanowi jeden z popularniejszych czynów zabronionych. Jest to też czyn, który w zależności od okoliczności może stanowić wykroczenie, albo przestępstwo.
Jedną z najwyższych i najbardziej chronionych wartości jest życie ludzkie, a zatem zabójstwo to
jedna z najpoważniejszych zbrodni opisanych w Kodeksie Karnym.
Przestępstwo nieudzielenia pomocy człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu uregulowane zostało przez ustawodawcę w art. 162 ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny – dalej „k.k.”