Blog

Cechą charakterystyczną wskazanego rozwiązania jest brak osobistej obecności w czasie ceremonii zawarcia małżeństwa jednej lub obydwu stron wstępujących w związek małżeński. Zgoda strony nieobecnej jest wówczas wyrażana w jej imieniu przez specjalnie upoważnionego.

W doktrynie i orzecznictwie istnieje spór w kwestii dopuszczalności wykorzystania poszczególnych instytucji cywilnoprawnych do regulacji stosunków majątkowych osób żyjących w konkubinacie (konkubentów).

Kodeks rodzinny i opiekuńczy (dalej: k.r.o.) reguluje kwestię obowiązku alimentacyjnego rozwiedzionych małżonków. Jednym z typów tych roszczeń są roszczenia alimentacyjne małżonka rozwiedzionego, który znajduje się w niedostatku i nie został on uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia.

Małżeństwo jest stosunkiem prawnym, składającym się z uprawnień i obowiązków o charakterze niemajątkowym i majątkowym. Jak wynika z art. 1 §1 KRO, małżeństwo zostaje zawarte, gdy mężczyzna i kobieta jednocześnie obecni złożą przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego oświadczenia, że wstępują ze sobą w związek małżeński.

W rozdziale XXVI Kodeksu karnego (dalej: k.k.) znajdziemy przepis regulujący przestępstwo rozpijania. Zgodnie bowiem z art. 208 k.k., kto rozpija małoletniego, dostarczając mu napoju alkoholowego, ułatwiając jego spożycie lub nakłaniając go do spożycia takiego napoju, ten podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

O obowiązku alimentacyjnym rodziców względem dziecka stanowi art. 133 §1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: k.r.o.). Z kolei zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 §1 k.r.o.). Wysokość alimentów może w pewnych okolicznościach ulec zmianie i może nastąpić podwyższenie alimentów.