Kodeks postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 534 ze zm.; dalej: k.p.k.) w rozdziale 25 reguluje kwestie zatrzymania rzeczy oraz przeszukania. Zatrzymanie rzeczy, wezwanie do wydania, odebranie i zatwierdzenie zostało uregulowane w przepisie art. 217 k.p.k.
Zanim podejrzany stanie przed sądem, przez Policję i prokuraturę prowadzone jest postępowanie przygotowawcze. Akt oskarżenia jest zatem dokumentem, który w dużym skrócie łączy postępowanie przygotowawcze z postępowaniem sądowym.
Zakres udziału obrońcy reguluje przepis art. 84 k.p.k. Zgodnie z jego treścią, ustanowienie obrońcy lub wyznaczenie obrońcy z urzędu uprawnia go do działania w całym postępowaniu, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia, jeżeli nie zawiera ograniczeń (§1).
Zgodnie z art. 83 k.p.k., obrońcę ustanawia oskarżony. Do czasu ustanowienia obrońcy przez oskarżonego pozbawionego wolności, obrońcę może ustanowić inna osoba, o czym niezwłocznie zawiadamia się oskarżonego. Upoważnienie do obrony może być udzielone na piśmie albo przez oświadczenie do protokołu organu prowadzącego postępowanie karne.
Obrońcy i pełnomocnicy w postępowaniu karnym zostali uregulowani w przepisach art. 82-89 Kodeksu postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 534 ze zm.; dalej: k.p.k.). Przepisy te wskazują, kto może być obrońcą i pełnomocnikiem w postępowaniu karnym.
Dozór elektroniczny, przez skazanych zwany również „opaską”, „obrożą” czy „bransoletą”, to system, który pozwala skazanemu na odbywanie kary pozbawienia wolności zamiast w zakładzie karnym, miejscu zamieszkania.
Kradzież stanowi jeden z popularniejszych czynów zabronionych. Jest to też czyn, który w zależności od okoliczności może stanowić wykroczenie, albo przestępstwo.
Jedną z najwyższych i najbardziej chronionych wartości jest życie ludzkie, a zatem zabójstwo to
jedna z najpoważniejszych zbrodni opisanych w Kodeksie Karnym.
Przestępstwo nieudzielenia pomocy człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu uregulowane zostało przez ustawodawcę w art. 162 ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny – dalej „k.k.”
Przestępstwo nieumyślnego spowodowania śmierci zostało uregulowane w art. 155 ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny – dalej „k.k.”.