Przepisy odnoszące się do pokrzywdzonego, tj. art. 49-52a, zostały zamieszczone w rozdziale 4 działu III Kodeksu postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 534 ze zm.; dalej: k.p.k.). Przepisy te określają definicję pokrzywdzonego, termin na złożenie przez niego wniosku, reprezentację pokrzywdzonego w procesie oraz odnoszą się do zakazu kumulacji ról procesowych.

Przepisy odnoszące się do oskarżyciela prywatnego, tj. art. 59-61, zostały zamieszczone w rozdziale 6 działu III Kodeksu postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 534 ze zm.; dalej: k.p.k.). Przedmiotem ww. przepisów jest pokrzywdzony jako oskarżyciel prywatny.

Ściganie na wniosek pokrzywdzonego zostało uregulowane w przepisie art. 12 Kodeksu postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 534 ze zm.; dalej: k.p.k.). W przepisie tym ustawodawca reguluje kwestię związaną ze ściganiem przestępstw z urzędu, a dokładniej jego odmianę – ściganie na wniosek.