Zgodnie z art. 51 KRO, „W razie umownego ustanowienia rozdzielności majątkowej, każdy z małżonków zachowuje zarówno majątek nabyty przed zawarciem umowy, jak i majątek nabyty później”. W omawianym ustroju rozdzielności majątkowej nie ma majątku wspólnego – istnieją wyłącznie majątki osobiste każdego z małżonków.
Małżeński ustrój majątkowy jest zespołem zasad, które określają wzajemne pozycje małżonków z punktu widzenia ich mas majątkowych, a także ich odpowiedzialności za zobowiązania.
Rozważasz powrót do nazwiska noszonego przed ślubem po rozwiązaniu małżeństwa? Poznaj szczegóły procedury, interpretacje prawa i konsekwencje zaniedbania terminów.
Ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej, służy realizacji podstawowych zasad prawa rodzinnego, a w szczególności zasady równouprawnienia oraz zasad ochrony małżeństwa i rodziny.
Cechą charakterystyczną wskazanego rozwiązania jest brak osobistej obecności w czasie ceremonii zawarcia małżeństwa jednej lub obydwu stron wstępujących w związek małżeński. Zgoda strony nieobecnej jest wówczas wyrażana w jej imieniu przez specjalnie upoważnionego.
Kodeks rodzinny i opiekuńczy (dalej: k.r.o.) reguluje kwestię obowiązku alimentacyjnego rozwiedzionych małżonków. Jednym z typów tych roszczeń są roszczenia alimentacyjne małżonka rozwiedzionego, który znajduje się w niedostatku i nie został on uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia.
O obowiązku alimentacyjnym rodziców względem dziecka stanowi art. 133 §1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: k.r.o.). Z kolei zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 §1 k.r.o.). Wysokość alimentów może w pewnych okolicznościach ulec zmianie i może nastąpić podwyższenie alimentów.
Zgodnie z art. 113 §1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: k.r.o.), niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów.
Kontakty z dzieckiem obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednie porozumiewanie się, utrzymywanie korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej
Do miejsca zamieszkania dziecka odnosi się art. 26 Kodeksu cywilnego (dalej: k.c.). Zgodnie z tym przepisem miejscem zamieszkania dziecka, które pozostaje pod władzą rodzicielską, jest miejsce zamieszkania jego rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie tej władzy.